Yine rüyamda gördüm seni. Ağlayarak uyandım sebebini bilmeden. Hala seni seviyor muyum yoksa daha sensizliğe alışamadım mı ? Açtım bilgisayarı, ilk işim fotoğraflarına bakmak oldu yine. Sonra şarkımızı açtım. Bunları yapınca ne olduğunu bilmiyorsun. Ben biliyorum, gözlerimden boşalıyor yaşlar adeta bir yağmur gibi. Ama sen bunları bilmiyorsun. Çünkü sevgilinden günaydın mesajı bekliyorsun ve ben kendime soruyorum neden ben olamıyorum o iki kelimelik günaydın aşkım mesajını atan. Her günüme seninle başlayıp her günümü seninle bitiriyorum. Neden ?
Ayrıldığımızda unuturum diyordum elbet geçer. Aradan 3 yıl geçti sevdiğim ama ben seni unutamadım. Bunu sana söyleyemedim. Şimdiki sevgilinle mutlusun çünkü. Benim yerine başkasının elini tuttuğunu, başkasını öptüğünü, başkasına sarıldığını düşündükçe kahroluyorum günden güne. Fotoğraflarına bakarken sevgilinle olanları görüyorum. İşte o zaman küfrediyorum kendime o neden sen değilsin diye. O neden ben değilim be sevdiğim. Ne çabuk harcadın aşkımızı. Hani hiç ayrılmayacaktık, hani seviyorduk birbirimizi ? Seviyorsak neden bu acı neden bu ceza ? Yeter diye haykırdım
her gece bunu dört duvar birde ben duydum. Çaresizim sana karşı. Gel desen koşarım şimdi sana. Telefon konuşmalarımızı özledim bana tatlı tatlı aşkım deyişini. İçimi şenlendiren o sesini "Bitti" dediğinde parçalanan içimi görebilseydin keşke. Aşk gerçekten var mı ? Bizim bu yaşadığımız mıydı aşk ? Yoksa biz aşkı tadamadan mı bittik sevdiğim ? Sensiz geçen her günümde çürütüyorum ciğerlerimi dumanla, Hüzünlü şarkılar eşliğinde biramla... Ama biliyorum seni bana getirmeye yetmiyor tüm bunlar. Seni unutamıyorum göğsüm parçalanıyor bu aşkla yapamıyorum. Karar verdim. Arayacağım seni ve anlatacağım içimdeki her şeyi. Sevmişsen zaten beni dönersin geri. Zaten kalbimizde şu sevgi varken, bu aşk hiç biter mi ?
